A co się dzieje w Waszej głowie?
Może serce bije szybko albo brzuch się ściska?
Czy trzęsiecie się albo inaczej oddychacie?
Np. „Cienie wyglądają upiornie, ale może to tylko lampa!”. Czasami, kiedy przyjrzymy się uważnie, rzeczy nie są tak przerażające, jak się wydaje!
Czy uciekacie, biegniecie do kogoś, lub może zastygacie w miejscu?
Może zamykacie oczy albo czegoś się chwytacie?
Każdy ma swój sposób na strach, a Wy jaki macie?
Może coś, co widzicie, słyszycie albo o czym myślicie?
Dzieję się to rano, wieczorem, czy w konkretnych miejscach?
To mogą być prawdziwe rzeczy albo coś z Waszej wyobraźni.
Może to być ktoś taki jak rodzic, nauczyciel lub przyjaciel.
Np. „Bałem się występować w przedstawieniu, ale ćwiczyłem, a występ okazał się świetny!”
Może jakaś wyjątkowa zabawka, osoba albo bezpieczne miejsce?
A czy macie swój sposób na uspokojenie się?
Co sprawia, że czujecie się bezpieczni?
Możesz udawać, że latasz lub pochwalić się super mocnymi pięściami.
Czy zostalibyście z nimi albo ich przytulili?
Jakie miłe słowa byście powiedzieli?
Może pomoglibyście im znaleźć dorosłego?
Czy byłoby to duże zwierzę czy małe?
Czy byłoby szybkie, powolne, głośne czy ciche?
Jak wyglądałby ten straszny stwór?
Skoncentruj się na ich mimice i gestach.
Na przykład: „Wybrałbym nietoperza, ponieważ może latać cicho w nocy”.
Na przykład: „Ma miękkie futro, duże okrągłe oczy i zawsze się uśmiecha, żebym czuł się bezpiecznie”.
Może to być przytulenie koca, wzięcie głębokiego oddechu lub liczenie do dziesięciu.
Pomyśl o zwierzęciu, które chroni swoją rodzinę i z odwagą stawia czoła wyzwaniom. Jakie dźwięki może wydawać?
Na przykład: pająk, albo cień, który wygląda jak potwór.
Na przykład czarny, bo kojarzy się z ciemnością, albo czerwony jak alarm.
Spróbuj tupać jak olbrzym lub machać rękami jak duch.
Zwróćcie uwagę na oczy i usta. Otwierają się szeroko czy rozluźniają?
Możesz zakryć twarz dłońmi albo zastygnąć w bezruchu.